Przed wyjazdem z Polski o kuchni birmańskiej nie wiedziałam nic oprócz tego, że jej podstawowym składnikiem jest ryż... Jedzenie jest częścią kultury, o której chciałam dowiedzieć się jak najwięcej, dlatego bardzo zależało mi na znalezieniu miejsca, gdzie ktoś nauczy mnie, jak gotować po birmańsku. Jedyna szkoła kulinarna opisana w przewodniku mieści się w wiosce obok Yangunu, byłej stolicy. Zaraz po przylocie zadzwoniłam do niej, chcąc wypytać o szczegóły. Okazało się, że w wiosce jest powódź i sad mango, w którym odbywały się lekcje gotowania, został całkowicie zalany.  Mój entuzjazm zgasł. Z powodzią nie wygram...
Dni mijały, podróżowałyśmy po kraju i powoli zaczynałyśmy się czuć jak w domu. Jeśli chodzi o jedzenie, to,  za sprawą naszego trekkingowego kucharza, nabrałyśmy jeszcze większego apetytu na lokalną kuchnię. Po całym dniu wspinaczki po górach w stanie Shan wieczorem czekała na nas wieczerza przygotowana przez  kuchennego czarodzieja. Nie zapomninał nawet o deserze - fistaszkach w karmelu.

Pesto to chyba najprostszy sos świata, wystarczy wszystko zmiksować blenderem i gotowe. W przypadku pesto szpinakowego dodatkową zaletą są pospolite składniki, które znajdziecie w większości marketów. W wakacje ratowałam się tym przepisem, gdy na przygotowanie obiadu miałam całe 10 minut, ale wspaniale sprawdził się on również w roli kolacji dla przyjaciół, kiedy potrzebowałam czegoś specjalnego.