Urocze, malutkie i , co najważniejsze, czekoladowe słodkości, którym z pewnością ulegnie każdy dorosły.
Warto w środek trufli włożyć cały migdał, ja następnym razem na pewno tak zrobię. Gdy nie posiadasz młynku do kawy, możesz dodać gotowe mielone migdały i mieloną kawę.

Nigdy wcześniej nie trudniłam się wyrobem cukierków, ale tak mi się spodobało, że chyba to zmienię! Karmelki są pyszne, zwarte, ale miękkie i delikatnie ciągnące. Przygotowanie masy zajmuje zaledwie 10 minut, jedynie owijaniu w papierki trzeba poświęcić trochę czasu. Ja, choć mój świąteczno-urodzinowy grafik był nieco napięty, robiłam to z nieukrywaną przyjemnością. Pakowanie skrzętnie upominkowych słodkości jest naprawdę miłe i... takie świąteczne :).
Spóźnialscy nie spać! Dziś ostatnia szansa, by własnoręcznie stworzyć prezent dla kogoś, kto na takowy zasługuje.

 Najbardziej świąteczny wypiek? Pierniki, bez dwóch zdań. Nie wyobrażam sobie bez nich grudnia.
Pieczenie ich to coroczny rytuał, na który zawsze cały dom, ze mną na czele,czeka z ogromną niecierpliwością. Pierwszego dnia robię ciasto, drugiego przychodzi czas na pieczenie-masy jest sporo (czasem przygotowujemy podwójną porcję), więc zawsze mam przy sobie jakiś pomocników (w tym roku było ich aż 5 :). Ostatni etap, niezwykle ważny i najbardziej efektowny, to ozdabianie (najczęściej przypada ono trzeciego dnia, w tym roku z braku czasu zajmę się tym dopiero w środę), którego słodkie trudy zawsze dzielę z siostrami. Nasz stół kuchenny ugina się wtedy od różnego rodzaju lukrów, pokrojonych w kosteczkę rozmaitych suszonych owoców, nie może także zabraknąć kolorowych posypek, specjalnie dla najmłodszej- Zosi. I choć zawsze przygotowujemy hurtowe ilości, najczęściej do Gwiazdki i tak zostaje jedna sztuka, schowana skrzętnie przez mamę, 'żeby ładnie wyglądało na stole'.
Nie przeczę, do ich przygotowania potrzeba czasu i odrobinę cierpliwości, ale obiecuję, że wysiłek zostanie wynagrodzony!

Składniki:

• 3 szklanki cukru
• 1 szklanka miodu
• 1/2 szklanki ciepłej, mocnej kawy
• 2 kostki masła (2 x 250 g)
• 2 opakowania przyprawy korzennej (2x 40 g, polecam Kotanyi)
• 6 jaj
• 2 kg mąki, w której są: 3 łyżeczki proszku do pieczenia, 2 łyżeczki sody, 3 łyżki kakao

Grzane wino to chyba najwłaściwszy napój podczas mroźnych i białych zimowych wieczorów. A już na pewno jest to must have podczas pieczenia pierników ze zgrają dziewczyn, z który żadna czerwonym winem (w każdej możliwej postaci) nie pogardzi :). Na piernikowy post zapraszam już jutro!

Przepis znaleziony z konieczności smacznego spożytkowania kalafiora, który za bardzo zadomowił się w naszej domowej lodówce. Kocham wszystkie możliwe korzenno-pikantne połączenia, więc ta sałatka jak najbardziej przypadła mi do gustu. I jak to najczęściej z sałatkami bywa, jest naprawdę bezproblemowa i musi wyjść każdemu.

Składniki:

• 1 mały kalafior
• 30 g rodzynek
• 20 g migdałów, uprażonych na suchej patelni 
• 2 łyżeczki posiekanej, świeżej pietruszki

na sos:

• sok i skórka starta z jednej, małej cytryny
• 1/2 łyżeczki cynamonu
• szczypta pieprzu cayenne
• 5 łyżek oliwy
• 2 łyżeczki octu balsamicznego
• łyżka cukru pudru
• sól i czarny pieprz

Wykonanie:
1. Kalafiora podzielić na małe różyczki; głąb pociąć na ok. 1 cm kawałki. Gotować w lekko osolonej wodzie 2-3 minuty, aż kalafior zmięknie, ale nie utraci jędrności. Dokładnie odcedzić.
2. Wszystkie składniki sosu dokładnie wymieszać (najlepiej w shakerze lub małym słoiczku), polać nim kalafiora. Wszystko razem połączyć i odstawić do schłodzenia w lodówce na 1 h.
3. Rodzynki zalać wrzątkiem i odstawić na 10 minut, by napęczniały. Posypać kalafiora rodzynkami, płatkami migdałowymi, pietruszką i dokładnie wymieszać, doprawić solą i pieprzem.
Smacznego!




(przepis pochodzi z książki " Szybko i smacznie. Potrawy z warzyw". wyd.Olesiejuk)

Składniki:

• jabłka 
• cynamon

Wykonanie:

1. Jabłka pokroić w cienkie plasterki, ułożyć na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia, posypać cynamonem.
2. Całość wstawić do piekarnika nagrzanego do 100 stopni i piec ok. 45 minut, po czym przewrócić plasterki na drugą stronę i piec dodatkowo ok. 30 minut (czas pieczenia jest zależny od grubości jabłek). Chipsy powinny być przyrumienione i chrupiące.

Smacznego!

Krem z dyni to chyba najbardziej jesienna z jesiennych zup. Rozgrzewający dzięki przyprawom korzennym, rozweselający za sprawą intensywnego, radosnego koloru. W większości przepisów na zupy tego typu widnieje bulion. Wiadomo, że jego przygotowanie znacznie wydłuża czas przygotowań,  a gotowego rosołu z kostki dodawać nie chcę (glutaminianowi sodu mówimy stanowczo- nie!). Dlatego też w moim przepisie na początku  przygotowuje się wywar z warzyw, który jest gotowy w zaledwie 40 minut ( nie potrzeba na to pół dnia, jak w przypadku tradycyjnego rosołu).
Składniki:

• 1,2 kg dyni, obranej i pokrojonej w kostkę
• 1/4 kalafiora
• 2 marchewki
• 1 jasna cebula
• 2 korzenie pietruszki
• 1/4 korzenia selera
• 3 ziarna ziela angielskiego
• duża gałązka świeżego lubczyku
• 1 łyżeczka słodkiej papryki
• 1/2 łyżeczki przyprawy korzennej
• 1/2 łyżeczki imbiru mielonego
• 1 łyżka sosu Worcestershire (lub innego ciemnego, aromatycznego sosu)
• łyżka masła
• kolorowy pieprz, świeżo zmielony
• pestki dyni do posypania

Wykonanie:
1. Kalafior, pietruszkę, seler, cebulę i marchewkę pokroić na mniejsze kawałki, zalać 2 szklankami wody, dodać lubczyk, ziele angielskie i gotować na średnim ogniu , aż warzywa zmiękną  (do 40 minut).
2. Do wywaru z warzyw dodać dynie, paprykę, przyprawę korzenną, imbir i gotować do czasu, aż dynia będzie bardzo miękka(może się nawet rozgotować).
3. W miarę możliwości znaleźć i wyciągnąć z zupy ziele angielskie, całość zmiksować na gładki krem. Dodać masło, sos Worcestershire i przyprawić solą.
4. Zupę podawać posypaną kolorowym pieprzem i pestkami dyni, w towarzystwie świeżego pieczywa lub grzanek.
Smacznego!




(przepis autorski)

Oto ciasto, które miało być kremem custard, ale, niestety, okazał się on wielką klapą. Internet odmówił posłuszeństwa,próbowałam odtworzyć przepis w głowie i nic z tego nie wyszło. Z nieudanego kremu wyszedł, o dziwo, bardzo udany, obłędnie pachnący keks. Rozkrojenie go i zobaczenie w środku dobrze upieczonego ciasta (a nie zakalca), było miłą niespodzianką . Tego dnia naprawdę nic mi w kuchni nie wychodziło. Ciasto samo w sobie nie jest bardzo słodkie, dlatego warto polać je obficie lukrem lub białą czekoladą.

 Wydawać by się mogło, że smak piernika jest jeden, dobrze wszystkim  znany. Niestety, większość gotowców do kupienia w sklepach nigdy  nie widziało prawdziwego miodu i zazwyczaj zostały potraktowane ledwie szczyptą przyprawy korzennej. Dlatego najrozsądniej upiec własny. Przepisów na pierniki jest od groma, zamieszczone na proszkach do pieczenia, przed świętami można je znaleźć w różnych pismach, niekoniecznie kulinarnych. Jednak ten jest NAJLEPSZY ze wszystkich. Mocno  korzenny i tak miękki, że, naprawdę, rozpływa się w ustach...Bez niego nie wyobrażam sobie świąt. Fakt, że za wyrobienie ciasta trzeba się zabrać na 6 tygodni przed Gwiazdką sprawia, iż Boże Narodzenie gości w naszym domu o wiele wcześniej niż wskazuje na to kalendarz. I, z całą pewnością, każdemu jest to na rękę.

 Hipsterem nie jestem, szeroko pojętego lansu też nie praktykuję. Jednak gdy w wakacje, przeglądając stary egzemplarz 'Twojego Stylu', natknęłam się na ten przepis autorstwa Małgorzaty Zajączkowskiej-szefa kuchni mekki hipsterów- bistro 'Charlotte. Chleb i wino.' wiedziałam, że prędzej czy później go wypróbuję.
Jako najwierniejsza fanka Bożego Narodzenia uwielbiam ciasta miodowe, z różnorakimi przyprawami korzennymi. Mokre, niesamowicie aromatyczne, są dla mnie preludium typowo świątecznych wypieków (na które oczywiście czekam z utęsknieniem!).

Ten przepis, to jedno z najlepszych rzeczy, prócz doświadczeń, widoków i wspomnień oczywiście, które przywiozłam ze sobą z Hiszpanii. I choć papryka jest chyba jedyną rzeczą do jedzenia, której nie lubię, w tej sałatce się zakochałam. Dzięki pieczeniu i obraniu ze skórki, papryka ma zupełnie inny, głębszy smak.
Sałatka koniecznie do wypróbowania, i choć trzeba poświęcić trochę czasu na przygotowanie papryki, to warto, bo wrażenia smakowe są niepowtarzalne.

Składniki:

• 5 czerwonych papryk
• 1/3 szkl. oliwy z oliwek
• 1/3 szkl. octu jabłkowego
• 1/2 cebuli jasnej, pokrojonej w pióra
• 1 ząbek czosnku, pokrojony na cienkie plasterki

Wykonanie:
1. Piekarnik nagrzać do 190 stopni. Papryki ułożyć w naczyniu żaroodpornym i piec ok. 40 min., do czasu, aż skórka ściemnieje i zacznie odchodzić od warzywa (można to również zrobić w mikrofalówce ustawionej na funkcji grill).
2. Papryki wyciągnąć z piekarnika, przeciąć na pół, by woda z nich wypłynęła, a warzywa ostygły.
3. Chłodne papryki obrać ze skóry, pokroić w paski, połączyć z resztą składników i włożyć do lodówki na min. 1 h, by wszystkie smaki sobą przeszły.
Smacznego!

Przeglądając najnowszy egzemplarz magazynu 'Food&Friends' bardzo zaintrygował mnie ten przepis- zupa tak bajecznie seledynowa i do tego ten pudding marchewkowy. Nigdy nic takiego nie jadłam, więc musiałam to zmienić. Jest to niecodzienny pomysł na bardzo dobry, lekki, zdrowy i, o dziwo, treściwy obiad. Szczególnie pudding przypadł mi do gustu- jest naprawdę wybitny. Następnym razem upiekę go samodzielnie i  podam z jakimś ostrym sosem , np. czosnkowym.

 Całe lato nie robiłam serników,w końcu miarka się przebrała. Sernikiem gruszkowym postanowiłam rozpocząć sezon jesiennych wypieków. Wygląda nietuzinkowo i jest bardzo słodki (wszystko wprost pływa w karmelu!). Warto poszperać trochę na targu i do jego przygotowania poszukać najbardziej szlachetnej, niestety nieco zapomnianej, odmiany gruszek klapsów.

Kocham pesto.  Każde. Jak wszyscy, uwielbiam to klasyczne- z parmezanu i bazylii. Czasem wymyślam jakieś nowe- np. z rukolą. Teraz przyszedł czas na nieco inne, z bazylii, mozarelli i moich ulubionych pistacji. Wersja nowa, jednak przeznaczenie takie samo- może służyć jako sos do makaronu, kaszy (w sumie, do wszystkiego), może stać się smarowidłem do chleba lub po prostu zostać zjedzone prosto ze słoiczka, bez zbędnych ceregieli.

Składniki:

• 2 szkl. liści bazylii
• 3/4 szkl. pistacji, obranych
• 3 ząbki czosnku, obrane
• 3/4 szkl. oliwy z oliwek 
• 100 g mozarelli, poszarpanej
• łyżka soku z cytryny
• sól i pieprz do smaku

Wykonanie:
Wszystkie składniki zmiksować blenderem.
Smacznego!

Crudaiola z włoskiego oznacza "na surowo". To pomysł na szybki, lekki i niezwykle aromatyczny letni obiad (jeden z moich ulubionych). Przepis na makaron koniecznie do zrobienia teraz, w sezonie letnim, gdy w sklepach aż roi się od dojrzałych pomidorów. Ważne, aby ser solankowy był na tyle twardy, by dał się zetrzeć na tarce.

Składniki:

• 500 g makaronu, ugotowanego al dente
• 1,2 kg dojrzałych pomidorów
• pęczek bazylii
• 200 g białego sera solankowego, twardego (najlepszy jest owczy)
• 1/3 szkl. oliwy z oliwek
• 3 ząbki czosnku, przeciśnięte przez praskę
• sól, pieprz

Wykonanie:
1. Pomidory sparzyć, obrać ze skórki, pokroić w kostkę, dodać czosnek. Bazylię poszarpać, ser zetrzeć na tarce
 2. Makaron połączyć z  resztą składników, wszystko wymieszać i doprawić do smaku.

Te babeczki są ekspresowe, bezproblemowe, można je upiec z dowolnymi owocami lata. Zachęcają  uroczym, 'serduszkowym'  wyglądem, choć oczywiście można je zrobić w zwykłej formie na muffiny. Jak każde babeczki, można je z łatwością spakować i zabrać na piknik, który jest jak najbardziej wskazany pod koniec sierpnia- korzystajmy z końcówki lata, w końcu jesień już za pasem!

Składniki (na 12 zwykłych babeczek):

• 2 szkl. mąki
• 0,5 szkl. płatków owsianych błyskawicznych
• 3/4 szkl. cukru
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia
• łyżka cukru waniliowego
• 0,5 szkl. oleju
• 1 szkl. jogurtu naturalnego/kefiru/maślanki
• 1 duże jajo
• 200 g śliwek, wypestkowanych i podzielonych na połowy

1. Piekarnik nastawić na 180 stopni. W jednej misce wymieszać wszystkie suche składniki, w drugiej mokre. Zawartość obu misek połączyć, całość krótko wymieszać (mają zostać grudki).
2. Do każdego otworu formy na babeczki włożyć łyżkę ciasta, na to połówkę śliwki i na wierzch znów ciasta, tak, by wypełniało 2/3 wysokości (należy pamiętać, by formę niesilikonową wyłożyć papierowymi papilotkami).
3. Babeczki piec ok. 25 minut. Gdy wystygną, polać lukrem z cytryny i cukru pudru lub posypać cukrem pudrem.

Smacznego!


(przepis autorski)

Kolejny urodzaj kabaczków w ogródku. Znów wertuję sieć w poszukiwaniu ciekawych przepisów.Nie chcę   powtarzać tego co zwykle- w końcu nawet pyszne leczo z warzywami  może się znudzić.
Nowe danie jest genialne, wygląda ciekawie, z przygotowaniami nie ma za dużo zachodu. Innymi słowy, perfekcyjna potrawa na kolację, która zachwyci gości i nie nadszarpnie zbytnio domowego budżetu (lub pozwoli poszaleć nieco z deserem). Czego chcieć więcej?

Składniki:

• łyżka oliwy
• 2 cebule, pokrojone dowolnie
• 1 ząbek czosnku, zmiażdżony
• zioła ( u mnie po pęczku świeżego cząbru, oregano i pietruszki, można poratować się suszonymi)
• 500 g mięsa mielonego, chudego (np. indyk)
• 2 puszki pomidorów (2x400 g)
• 1 spory kabaczek, pokrojony w 4 cm krążki (u mnie wyszło 8 części)
• 4 łyżki starego, pokruszonego chleba
• 3 łyżki parmezanu (lub innego, wyrazistego w smaku sera)

1. Piekarnik nastawić na 180 stopni. Cebulę, czosnek i zioła podsmażać przez 5 minut na oliwie. Dodać mięso, gdy zbrązowieje, wlać pomidory. Całość gotować 5-10 do czasu, aż sos zgęstnieje.
2. Wydrążyć środek kabaczków i natrzeć je solą. Krążki ułożyć w formie do zapiekania, masą pomidorową nadziać kabaczki i przykryć ich górę. Formę przykryć folią aluminiową, całość zapiekać 30-50 minut, do zmiękczenia warzywa  (młode mięknie szybciej, starsze dłużej).
3. W międzyczasie, wymieszać resztę ziół, pokruszony chleb i parmezan. Wierzch miękkich kabaczków posypać mieszanką serową i włożyć do piekarnika na kolejne 10 minut, aż kruszonka się zarumieni.
Smacznego!

(przepis z BBC Good Food, zmieniłam nieco proporcje)

Niezwykle mokry (zasługa cukinii), pachnący zachęcająco cynamonem, skrywający kwaśne jeżyny z babcinego ogródka. Bezproblemowy, z lenistwa nie wyciągnęłam nawet miksera, tylko wszystko wymieszałam trzepaczką. Na pewno sprawdzi się jako rozweselacz-pocieszacz w deszczowy, mało przyjazny, jesienny dzień (zamrożone owoce już na niego czekają!).

Na pewno nie pogardzę tą kolorową jarzynką, gdy temperatura zejdzie poniżej zera, ogród zacznie przypominać kosmiczne pustkowie, nie bogaty biosystem, a o kolorowych warzywach, piętrzących się na targowych straganach, zostanie tylko mgliste wspomnienie. Dodatkowo, przyrządzając przetwory, czuję się niczym bogini domowego ogniska, dobra gospodyni, która roztropnie szykuje różne, mniej lub bardziej wymyślne, delicje 'na zaś'.
Surówka elektryzuje ostrymi barwami i ze smakiem również nie zostaje w tyle. Neutralne buraki i marchwie są podkręcone przez cebule i jabłka, co daje końcowy słodko-ostry posmak.
Porcja jest duża (5-6 1l słoików), a pracy (z chętnym pomocnikiem) naprawdę niewiele. Tarki/noże w dłoń i do dzieła!

Składniki:

• 2 kg buraków
• 2 kg marchwi
• 2 kg jabłek
• 3 duże jasne cebule
• 1 szkl. wody
• 1 szkl. octu 10 %
• 1 szkl. cukru
• łyżka soli

Wykonanie:
1. Buraki umyć, ugotować, obrać. Marchewkę, jabłka i cebulę obrać. Warzywa i jabłka zetrzeć na tarce z dużymi oczkami, wymieszać.
2. Wodę, ocet, cukier i sól wymieszać i zagotować. Warzywa zalać marynatą i odstawić na dobę (z racji wysokiej temperatury odstawiłam na 12 h).
3. Jarzynkę przełożyć do słoików i zamknąć je porządnie. Zagotować wodę w garnku, włożyć do niej słoiki tak, by nawzajem się nie dotykały ( woda musi sięgać do 2/3 wysokości) i pasteryzować 20 min.
Gotowe!

(przepis z książki "Wędzenie, kiszenie i marynowanie" wyd. Olimp Media)

Jednych z nielicznych minusów spędzania miesiąca wakacji w Hiszpanii jest skrócenie czasu, kiedy mogę się cieszyć sezonowymi owocami/warzywami... Nie ma już porzeczek, których przed wyjazdem było całe mnóstwo, ta sama sytuacja z agrestem, o moim ukochanym bobie już nie wspominając. Całe szczęście, przyjechałam w sam środek panowania malin. Nasze ogrodowe krzaczki, na początku lipca niewielkie, skromne, teraz wystrzeliły różowymi delicjami. Uwielbiam sezon na maliny, jego długi czas trwania i to, że mogę buszować w tych owocowych krzakach codziennie i z pewnością zawsze coś znajdę.

Tę tartę bardzo lubię. Jest prosta, szybka, wygląda uroczo, kojarzy mi się z długimi, leniwymi, letnimi dniami. Nadzienie z kremówki po upieczeniu ma przyjemny mleczny posmak, przypomina mi krówkę

Składniki:
(na formę na tartę o śr. 28 cm)
na ciasto:

• 200 g masła
• 400 g mąki
• 150 g cukru pudru
• 2 łyżki gęstej śmietany
• jajko
• szczypta cukru

na masę:

• 200 ml kremówki (36%)
• 2 żółtka
• 300 g malin, opukanych i dokładnie osuszonych
• 2 łyżki miodu
• łyżeczka mąki ziemniaczanej

Wykonanie:

1.  Składniki na ciasto zarobić nożem i szybko zagnieść kruche ciasto. Zawinąć je w folię i chłodzić w lodówce 0,5 h.
2. Połowę ciasta wyjąć z lodówki- można je pokruszyć i wylepić blachę palcami lub rozwałkować i gotowy blat ciasta przełożyć do formy. Wstawić ciasto do piekarnika nagrzanego do 180 stopni i piec 10 minut. Piekarnika nie wyłączać.
3. Kremówkę ubić na sztywno, dodając kolejno żółtka, miód i mąkę. Masę wylać na podpieczony spód, na nią wyłożyć maliny.
4. Wyciągnąć z lodówki drugą część ciasta. Można je rozwałkować, wyciąć pasy i uformować kratkę na tarcie (jak na zdjęciu) lub pokruszyć jak kruszonkę.
5.  Całość wstawić ponownie do nagrzanego piekarnika i piec jeszcze 30 minut.

Smacznego!

Wstyd się przyznać, ale nigdy nie piekłam jagodzianek... Zawsze w sezonie jagodowym lepimy pierogi, ale jagodziankowej tradycji jakoś nikt jeszcze nie zapoczątkował. Postanowiłam to zmienić. Podążając za moją zasadą, że 'wszystkie wypieki z jogurtem/kefirem/maślanką są rewelacyjne', postanowiłam dodać do ciasta kefir. Na szczęście, opłaciło się. Jagodzianki są miękkie, podczas pieczenia roznosi się jagodowo-cytrynowy aromat, a po przegryzieni wypływa istny owocowy wulkan :)
Jest to obiecany zaległy wpis, którego nie zdążyłam dodać przed wyjazdem do Hiszpanii, z przyczyn czysto technicznych. Niebawem kulinarna foto relacja z Galicji.

Składniki na 12 sztuk (wszystkie składniki musza mieć temperaturę pokojową):

• 25 g drożdży
• 1/4 szklanki mleka
• 1 szklanka kefiru
• cukier: 1 łyżka+ 900 g
• 2 jaja
• 800 g mąki
• 70 g stopionego, ostudzonego masła
• szczypta soli
• łyżka skórki z cytryny
• 0,5 kg jagód + 3 łyżki cukru 
• 1 rozbełtane jajko
• cukier puder

Wykonanie:

Pizzę u mnie w domu robiło się od kiedy pamiętam, być może zaczęliśmy nawet przed wielkim 'boomem' jakoś w latach '90. Początkowo przygotowywał ją tata, później mu pomagałam, aż w końcu ciasto robiłam sama. Najpierw zawsze z głowy, bez żadnych proporcji. Później zaczęłam wypróbowywać różne przepisy, bez jajek, z jajkami, było ich wiele.
Ten spód jest NAJLEPSZY. Krucha skórka, delikatnie miękki środek, idealna włoska pizza na cienkim cieście.

Składniki:
( na 2 okrągłe blachy do pizzy o średnicy 26 cm)

• 3 i 1/4 szklanki mąki
• 1 szklanka ciepłego mleka lub wody
• szczypta cukru
• 30 g drożdży
• 1 i 1/2 łyżeczki soli 
• 2 łyżki oliwy

Wykonanie:
1. Z mleka, cukru i drożdży zrobić zaczyn, odstawić, by drożdże się ruszyły.
2. Do aktywnego zaczynu dodać mąkę i sól, wyrobić miękkie i elastyczne ciasto.  Z ciasta uformować kulę i obtoczyć ją w oliwie (dzięki temu nie wyschnie), odstawić do podwojenia objętości na 1- 1,5 h.
3. Kulę podzielić na dwie części, rozwałkować i wylepić nim formy. Na wierzch wysypać dodatki*, piec 30-40 minut w 180 stopniach.
* moje dodatki:

• baza pomidorowa ( puszka pomidorów gotowana z kilkoma liści bazylii, solą, pieprzem, do zagęstnienia)
• kurki i pieczarki podsmażone z cebulką
• kapary
• czarne oliwki
• suszone pomidory
• czerwona cebula
• mozarella
• rukola do posypania

Smacznego!

Bez tłuszczu, bez cukru, znów wykorzystałam naturalną słodycz bananów ( ciastka absolutnie nie wymagają dosładzania). Dzięki dodatkowi sera, są bardziej delikatne niż dietetyczne ciasteczka bananowe. Gruszka suszona, bardzo słodka i apetycznie ciągnąca + małe, różowe piegi porzeczkowe= pycha!
I znów wystarczy tylko wyciągnąć miskę, wszystko wymieszać i upiec (warto!).

Składniki:

• 5 rozgniecionych, przejrzałych bananów
• 3 jaja
• 500 g serka mielonego ( np. Emilki)
• 3, 5 szklanki płatków owsianych błyskawicznych
• 200 g suszonej gruszki, pokrojonej w kostkę
• 200 g mieszanki studenckiej
• 200 g czerwonych porzeczek

Wykonanie:
Wszystkie składniki wymieszać, uformować kopczyki na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia i piec 15- 20 minut w 180 stopniach.
Smacznego! 

Moja mama od zawsze przygotowywała powidła i konfitury z moreli, wiśni (mieliśmy wielkie drzewo na działce), za dżemy nigdy się nie zabierała, jest przeciwniczką żelifixów i tym podobnych. Ja też jestem do nich sceptycznie nastawiona. Po co pomagać sobie żelatyną i innymi dodatkami, przecież nasze prababcie jej nie używały, a ich przetwory były jedyne w swoim rodzaju, znakomicie osładzały nam dzieciństwo.
Ten przepis pokazuje, że w zagęszczeniu dżemów mogą nam pomóc naturalne sposoby. W tym przypadku pestki cytryny, które jak się niedawno dowiedziałam, zawierają dużo pektyny.
Dżem jest przepyszny, słodycz truskawek doskonale trzyma w ryzach skórka i sok z cytryny. Na pewno nie pogardzę nim zimą!
Ostatnie, bardzo dojrzałe truskawki będą się świetnie nadawały. Jeśli chcecie od razu zużyć dżem, nie musicie go pasteryzować.

Składniki:
( na ok. 1 l dżemu)

• 700 g cukru
• 1 kg truskawek, umytych i obranych z szypułek
• sok z 1 cytryny i łyżeczka skórki
• 2 łyżeczki cukru waniliowego
• pestki z 2 cytryn dokładnie zawiązane w gazę
• 50 ml likieru cytrynowego

Wykonanie:
1. Większe truskawki przekroić na pół, mniejsze zostawić w całości. Włożyć do garnka, zagotowac, następnie gotować na małym ogniu ok. 15 minut, od czasu do czasu mieszając.
2. Dodać cukier i sok oraz skórkę z cytryny, wanilię, pestki z cytryny zawinięte w gazę oraz likier. Wymieszać, zagotować, zmniejszyć ogień do małego i gotować 15 minut, od czasu do czasu mieszając.
3. Podczas gotowania usuwać zgromadzoną na powierzchni pianę- dzięki temu dżem będzie klarowny. Na koniec wyłowić gazę z pestkami.
4. Wyparzyć słoiki. Słoiki i nakrętki włożyć do zmywarki. Włączyć standardowy program mycie/suszenie. Dżem nałożyć do jeszcze ciepłych, suchych słoików. Dobrze zakręcić i odwrócić do góry dnem. Po ostudzeniu z powrotem odwrócić.
5. Pasteryzacja. Słoiki o podobnej wysokości wstawić do dużych garnków (nie mogą się ze sobą stykać). Wlać wodę (musi sięgać do 2/3 wysokości słoika). Gotować na umiarkowanym ogniu pół h.
Smacznego!


(przepis z Kwestii Smaku)

Nienawidzę, gdy coś marnuję się w kuchni. W moim domu, na szczęście, nic się nie wyrzuca. Resztę surówek z obiadu zabieramy do pracy/szkoły, z pozostałej soczewicy/ryżu/kaszy robimy sałatki. Przepis wpadł mi w ręce w dobrym momencie- w lodówce zagnieździły się ziemniaki z dnia poprzedniego, a w mojej głowie zero pomysłów.
Placuszki są mięciutkie, szybkie do przygotowania, można je jeść na słodko jak i słono. Godne ugotowania ziemniaków specjalnie do ich przyrządzenia!

Składniki:

• 0,5 kg obranych, ugotowanych ziemniaków
• 50 g masła
• ok. 100 g mąki pszennej (tyle, aby masa tworzyła spójna całość)
• szczypta soli/ cukier

Wykonanie:
1. Ziemniaki rozgnieść ( jeśli są zimne, podgrzać), dodać masło, wymieszać. Wsypać odpowiednią ilość mąki, sól/cukier- wyrobić ciasto.
2.  Ciasto podzielić na dwie części.  Z każdej rozwałkować okrąg o grubości 1 cm i pokroić go na 6-8 trójkątów (jak pizzę).
3. Placki usmażyć na patelni teflonowej lub na zwykłej, z rozgrzanym olejem, około 5 minut z każdej strony.
4. Podawać na słono ( z kwaśną śmietaną, podsmażoną cebulką, kiełbasą itp.) lub na słodko ( jak ja, np. z miodem gryczanym i mieszanka studencką).
Smacznego!